6 sept. 2024 Anoniem.
waar ik altijd voor vreesde is nu gebeurd, ik ben aan lager wal geraakt.
Vannacht na uren te hebben rondgedoold ging ik even zitten op het bankje enkele meters van de rand van de maas.
Herinnerend aan enkele gesprekken met zwervers van middelbare leeftijd moet ik bekennen dat ik nooit heb geweten om hoeveel mensen het gaat die gezien worden als het tuig van de richel.
Voornamelijk mensen die de weerstand van de maatschappij niet meer aankunnen. Het zijn nu mensen met een beperking waarmee we allemaal te maken kunnen krijgen.
Mensen die hun huis verlieten omdat het met hun partner al een tijdje niet meer goed ging, mensen die thuis inwonend waren en door de echtscheiding van hun ouders geen dak meer boven het hoofd hebben omdat het huis moest worden verkocht om de hypotheek af te lossen. Het zijn directeuren van gerenomeerde bedrijven waarvan het tijdens de Carona minder goed ging omdat ze geen klanten meer mochten ontvangen. Het zijn gewone mensen net als u.
Zij hadden de pech, net als ik nu.
Ik ben geen verslaafde, geen alcoholist maar hield van mijn partner die het zo nodig vond er een andere tijdelijke relatie op na te houden. Daar heeft ze nu spijt van, het was een uitstapje waarmee ik niet weet om te gaan.
Ik ben een gelovig mens, houdt ontzettend veel van mijn kinderen maar weet mij hier geen raad mee. Tijd, tijd heb ik nodig even alles op een rijtje te krijgen. Ik moet terug naar mijn kinderen, ze zullen mij missen, want ik ben weggegaan zonder iets te zeggen. Mijn broer heeft zich over hen ontfermd en is vannacht bij hen gaan slapen. Hij waakt over hen omdat ik even tijd nodig heb voor mezelf.
Graag ben ik even anoniem.