BLOG-VLOG-KLASJENEER :
Positief blijven denken, positief blijven.
Het voetbalseizoen is nog niet voorbij en daarmee ook niet de kans hogerop te komen.
Beste MVV-fans, blijf onze spelers tot het einde van een wedstrijd steunen. Het toejuichen tot de laatste minuut, daar geef je hen energie en vertrouwen mee.

Daanke

Bron: Overheid

Hoofdlijnen Wet open overheid

Iedereen heeft recht op informatie van de overheid. De Wet open overheid (Woo) regelt welke overheidsinformatie openbaar is en hoe iemand die kan aanvragen. Door de Woo moet duidelijker worden wat de overheid doet en waarom. Overheidsinformatie is openbaar, behalve als er een reden is waarom dat niet kan.

Doel van de Woo

Overheidsorganisaties moeten die informatie over wat zij doen en waarom, uit zichzelf geven of als iemand daarom vraagt. Zo kunnen burgers, maar ook bijvoorbeeld Kamerleden of journalisten, de overheid controleren. Openbaarheid is daarom belangrijk voor de democratie in ons land en voor het vertrouwen tussen de samenleving en de overheid. Een open overheid staat ook open voor wat er beter kan. Door het openbaar maken van informatie weten burgers waarom de overheid sommige keuzes maakt. Het helpt ook een samenleving te bereiken waarin iedereen mee kan doen.

Verplichtingen voor de overheid

De belangrijkste plichten die de overheid heeft volgens de Woo zijn:

• Actieve openbaarmakingsplicht: de overheid moet sommige informatie uit zichzelf  openbaar maken;
• Openbaarmakingsplicht op verzoek: de overheid maakt informatie openbaar als iemand erom vraagt;
• Informatiehuishoudingsplicht: overheidsinformatie moet goed te vinden zijn.

Actieve openbaarmaking

De overheid moet uit zichzelf zoveel mogelijk informatie openbaar maken als dat zonder grote moeite of hoge kosten kan. Het moet ook nut hebben. Overheden beoordelen zelf welke documenten hieronder vallen. 

Daarnaast staan in de Woo 17 soorten informatie die overheden uit zichzelf openbaar moeten maken. Deze verplichting wordt de komende jaren stap voor stap ingevoerd.
 

Soorten informatie die de overheid uit zichzelf openbaar moet maken

1. Wetten en andere regels; 
2. Andere besluiten die voor iedereen gelden (besluiten van algemene strekking); 
3. Ontwerpen van wetten, voorschriften en besluiten waarover advies is gevraagd; 
4. Inzicht in de organisatie en werkwijze, zoals de taken en bevoegdheden van  overheidsorganisaties;
5. Hoe mensen de overheid  kunnen bereiken en hoe zij informatie kunnen opvragen;
6. Documenten bedoeld voor behandeling in de Kamer, de Provinciale Staten, de gemeenteraad of het algemeen bestuur van een waterschap;
7. Vergaderstukken en verslagen van de Eerste en Tweede Kamer en hun commissies, en van  de verenigde vergadering van de Staten-Generaal;
8. Vergaderstukken en verslagen van Provinciale Staten, gemeenteraden en algemene besturen van waterschappen;
9. Agenda’s en besluitenlijsten van de vergaderingen van de ministerraad, gedeputeerde staten, colleges van burgemeester en wethouders en dagelijkse besturen van waterschappen; 
10. Adviezen over ontwerpen van wetten en regels, en van adviescolleges (zoals het Adviescollege Toetsing Regeldruk) of adviescommissies (bijvoorbeeld van gemeenten);
11. Afspraken van de overheid met andere organisaties, bijvoorbeeld met andere overheden, bedrijven of maatschappelijke organisaties (convenanten);
12. Jaarplannen en jaarverslagen;
13. Overeenkomsten voor het verstrekken van subsidies , bijvoorbeeld voor ontwikkelingshulp;
14. Woo-verzoeken, met daarbij het besluit en de verstrekte informatie;
15. Onderzoeksrapporten van ambtenaren of andere organisaties;
16. Besluiten die de overheid neemt, zoals een vergunning voor een bedrijf of burger (beschikkingen);
17. Schriftelijke oordelen in klachtprocedures. 

De overheid maakt verschillende stukken nu ook al openbaar, zoals wetten. Voor sommige andere documenten moet dat meer gaan gebeuren. Het is de bedoeling dat de overheid naast deze 17 soorten, uit zichzelf zoveel mogelijk andere informatie openbaar maakt. Dat gebeurt in stappen, in de loop van de tijd.

Informatie die de overheid niet openbaar maakt

De overheid maakt informatie niet openbaar als openbaarmaking grote nadelen heeft of gevaar oplevert. Bijvoorbeeld voor de samenwerking binnen de regering of voor de veiligheid van de staat. Ook vertrouwelijke gegevens van bedrijven blijven geheim, net als privacygevoelige gegevens (bijvoorbeeld medische gegevens of informatie over iemands geloof of seksuele voorkeur). En wettelijke identificatienummers, zoals BSN of onderwijsnummer, krijgt niet iedereen.

Informatie wordt ook niet openbaargemaakt als dat te grote nadelen zou hebben voor andere belangen, zoals:

• de betrekkingen van Nederland met andere landen of internationale organisaties;
• de economische of financiële belangen van de overheid;
• de opsporing en vervolging van strafbare feiten;
• de controle en toezicht door de overheid;
• de persoonlijke levenssfeer (privacy);
• de bescherming van concurrentiegevoelige bedrijfsgegevens;
• de bescherming van het milieu;
• de beveiliging van personen en bedrijven en het voorkomen van sabotage;
• het goed functioneren van de overheid;
• onevenredige benadeling van een ander belang (dat is alleen zo in bijzondere gevallen).

Organisaties waarvoor de Woo geldt

De Woo geldt voor overheden, zoals de Rijksoverheid, provincies, gemeenten en waterschappen. En daarnaast onder andere voor de Tweede en Eerste Kamer, de Raad van State (behalve de Afdeling bestuursrechtspraak), de Algemene Rekenkamer en de Nationale ombudsman. 

De Woo geldt ook voor organisaties of bedrijven die werken onder verantwoordelijkheid van de overheid. Bijvoorbeeld een wetenschappelijk instituut van een universiteit of een door een gemeente ingestelde commissie. 

De Woo geldt niet voor overheden van Caribisch Nederland. 

Verschillen tussen de Woo en de Wet openbaarheid van Bestuur (Wob)

• De Woo is de opvolger van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob). De belangrijkste verschillen met de Wob zijn: 
• De Woo wijst soorten informatie aan die de overheid uit zichzelf openbaar moet maken. Dat gebeurt in stappen, in de loop van de tijd; 
• Persoonlijke opvattingen van ministers of ambtenaren worden vaker openbaar; 
• De termijn voor afhandeling van een Woo-verzoek blijft 4 weken. Maar bij een groot of ingewikkeld verzoek kan die termijn met maximaal 2 weken worden verlengd. Onder de Wob was alleen verlenging met 4 weken mogelijk;
• Als informatie ouder dan 5 jaar niet openbaar wordt gemaakt, moet de overheid beter uitleggen waarom;
• Er is een Adviescollege openbaarheid en informatiehuishouding (ACOI) opgericht. Dat adviseert de regering en het parlement over openbaarheid en goed beheer van overheidsinformatie. Ook bemiddelt het ACOI over de manier waarop een overheidsorganisatie een verzoek om openbaarmaking van informatie behandelt;
• Overheidsorganisaties moeten hun (digitale) informatiehuishouding op orde hebben. Dat betekent dat ze goede regels en afspraken moeten hebben voor het gebruik en beheer van hun informatie.

De Woo en andere wetten

De Woo is een uitwerking van artikel 110 van de Grondwet. Daarin staat dat de overheid moet zorgen voor openheid en openbaarheid, en dat dat wettelijk is geregeld. Ook in andere wetten staan regels over openbaarmaking van informatie. Bijvoorbeeld in de Wet op de inlichtingen en veiligheidsdiensten 2017, de Archiefwet, de Algemene wet bestuursrecht, het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en het Wetboek van Strafvordering. 

Een Woo-contactpersoon voor elke overheidsorganisatie

Iedere overheidsorganisatie moet minimaal 1 contactpersoon hebben die vragen kan beantwoorden over de informatie die beschikbaar is. De contactpersoon beantwoordt vragen om informatie die bijvoorbeeld via brieven, e-mails of telefoontjes binnenkomen. De contactpersoon geeft zelf zoveel mogelijk informatie, werkt samen met deskundigen binnen de organisatie en kan wetenschappers en journalisten doorverwijzen naar het Adviescollege openbaarheid en informatiehuishouding. 

Wettekst

Lees de volledige tekst van de Wet open overheid op wetten.overheid.nl.

Fraudejacht heeft de levens van duizenden onschuldige mensen vermorzeld.

Dit is de keiharde conclusie van de enquêtecommissie die het fraudebeleid van afgelopen decennia onder de loep heeft genomen.
Het kabinet, de Tweede Kamer en de rechterlijke macht: iedereen is blind geweest voor de rechten van mensen.

Bij een klein foutje kregen mensen al het stempel fraudeur.

Inmiddels 6 jaren geleden kwam het toeslagenschandaal aan het licht.

Hoeveel geld en leed is er veroorzaakt onder getroffene.

Wanneer en hoelang moeten onschuldigen nog wachten op de overheid om de geleden schade betaald te krijgen?
Hoeveel onderzoeken zijn er nog nodig om het leed te verzachten.

Wie bepaalt de geleden schade?
Welk onafhankelijk bureau dient hiervoor te worden ingeschakeld?
Wie bepaalt de juiste hoogte van de compensatie?

Het zal mij benieuwen hoeveel ellende en boze buien we allemaal nog moeten horen alvorens hier de koe bij de horens wordt gepakt.

OVERHEID, hoeveel geld wilt u ons nog onthouden?
Het leed wordt alsmaar erger en de schade alleen maar duurder.

CONTACT BETALEN

Vorige week was het nieuws

Velen leken verbaasd.

Ik kan u zeggen dat het mij verbaasde dat het velen zo verbaasde.

Is het een sturing meer giraal geldverkeer te stimuleren?

Plusminus 20 procent van de jongeren betaalt nog met contant geld.

Een van de oorzaken die werden aangedragen is dat de jeugd dan een betere controle over hun geld hebben. Niets mis mee toch? Dit is nog altijd beter dan een schuld die niet terug betaald kan worden of mensen leren met schuld om te gaan.

Beste lezer, 20% contant geldverkeer is weinig.

Veel ondernemers zijn blij met contant geldverkeer.

De kosten van digitaal betaalverkeer voor een ondernemer is proportioneel veel.

Wist u dat een ondernemer voor iedere digitale overboeking plusminus 20 eurocent moet afrekenen met zijn bank.

Wist u dat dit uiteindelijk in het boodschappenbedrag verdisconteerd is.

Wist u dat een ondernemer voor een rolletje contant geld ook plusminus 25 tot 35 eurocent moet afrekenen met zijn bank.

Ja hoor, het is voor een ondernemer kiezen uit opties.

Natuurlijk heeft giraal betalen voor een ondernemer voordelen.

Contant geld kan niet worden gestolen omdat het er niet meer is.

Er kan door het personeel dat veelal niet meer kan rekenen niet meer verkeerd worden teruggegeven.

De snelheid van doorstroming aan de kassa/scankassa is groter.

Naast deze voordelen kleven er ook nadelen.

Het klantcontact verdwijnt steeds meer. De vrijheid lees sturing naar webwinkels komt steeds korter bij. Hiermee lost de ondernemer tevens zijn personeelstekort op.

Over iedere ontvangen euro dient belasting te worden betaald. Dit mag ook onder een voordeel worden gerekend.

Stelt u zich eens voor dat er geen contant geld meer is.

Nee nee, helemaal geen contant geld, echt helemaal niets.

En dan:

Dan valt plots de Stroom uit…

Het internet valt dus ook helemaal uit…

U heeft dan helemaal geen geld meer waar u over kunt beschikken.

Naar een winkel gaan om boodschappen te kopen, heeft dan ook geen zin…

Er was al niemand meer aan de kassa of de servicebalie, zelfs de winkeldeuren kunnen niet meer open…

Je krijgt dan van die barbaarse taferelen zoals we nu regelmatig op tv zien zijn of als ik mij verplaats in de jeugd op internet lees. Waar mensen de ramen laten sneuvelen om toch binnen te komen en het voedsel te stelen…
Stel je voor dat er geen fysieke winkels meer zijn de opslagcentra bestormd worden.

Worden we dan criminelen? Ja, ik heb het ook tegen u……

CONTANT GELD

Ik ben er heel blij mee.

Het stelt mij in de gelegenheid te kopen

Het stelt mij in de gelegenheid te onderhandelen over een prijs.

Met contant geld koop ik wat ik wil kopen en kan betalen

Dat is WAAR voor mijn geld.