27-08-2024
ik weet niet meer waar ik ben
ik zoek, maar weet niet meer waarna ik aan het zoeken ben
ik dwaal, maar weet mij geen pad meer te herinneren
ik ben wel gelukkig met dat wat ik zie
het doet mij deugd te kunnen horen wat er leeft
de doctor komt 1 keer per week eventjes op bezoek
hij vraagt hoe het met mij gaat
de zuster komt dagelijks 2 keer
om 11:00 uur om mij uit bed te halen, vluchtig te wassen en een nieuwe luier aan te doen
om 19:00 komt ze terug om mij te wassen en de pyama aan te doen
en dan moet ik weer gaan slapen
tussen 11:00 en 19:00 maak ik praatjes met mijn buren
allemaal lieve oude mensen
leg nog regelmatig een kaartje, lees de krant en wekelijks nog wel twee boeken
ik zou graag meer willen vertellen wat zich hier afspeelt maar er is mij gezegd dat het beter voor mij als ik dat niet doe
ik heb geen kinderen meer
niemand die ik durf te vertrouwen
het is pijnlijk, een kwelling
waarom zit ik hier in godsnaam als in een gevangenis
1 keer per week mag ik onder de douche
ritsj ratsj, klaar, schoon
en dan moet ik op adem komen
ik ben niet meer zo vlug
ik voel me nergens prettig
was ik maar ergens anders
ik zou nu wel dood willen
en niet meer wachten op de dood
het is een kwelling om in een verzorgingshuis te wonen waar door een gebrek aan personeel ik aan mijn zorg wordt overgelaten
ik heb heel mijn leven hard gewerkt en voldoende premie betaald om te kunnen genieten van mijn dag
heer kom mij halen
het is een kwelling
ik wil dood.
ik wil ergens zijn waar niemand last van mij heeft
ik noem het liever nergens
en niemand tot overlast.
MELDPUNT: Herkent u zich in dit verhaal, laat het ons weten.