mijn vader en moeder hebben vaak onenigheid
het begon jaren geleden
af en toe een stille snauw zodat ik het niet zou horen
praten, eindeloos praten soms tot diep in de nacht
en dan werd het even stil waarna het geluid van hun liefde mij hoopvol stemde
zou het de laatste uiteenspatting zijn geweest

‘s-ochtends tijdens het ontbijt met mijn moeder
haar ontwijkend gedrag door mijn vragen met een ander
onderwerp aan te snijden bracht een woede bij mij naar boven
die ik op gelate wijze wist te onderdrukken
een lach maar diep van binnen ging ik dood

mijn vader die altijd 10 minuten later naar beneden kwam
mocht ik iedere vraag stellen
zijn antwoorden waren liefdevol
maar ook van hem kreeg ik niet het antwoord waar ik naar zocht

mijn ouders komen beiden uit gezinnen waar met de mantel der liefde lief en leed niet werden besproken
tijdens hun opvoeding hebben mijn ouders niet geleerd om te
gaan met situaties waarin wij als gezin verkeren

met mijn vragen hoop ik die traditie te doorbreken
ik was nog geen tien toen ik hiermee begon
In de laatste groep van de basisschool werd het mij allemaal te veel
ik liep over
kon de spanning niet meer aan
kreeg hyperventilatie en ernstge verschijnselen van stress

inmiddels zijn mijn biologische ouders uit elkaar gegroeid
beiden in een nieuwe relatie

ik herinner mij niet anders dan narigheid

nu ben ik twaalf
er is mij niet geleerd hoe mooi een relatie kan zijn
met mijn eerste liefste weet ik mij geen raad

wil niet schreeuwen
maar liefhebben voelt vreemd
de eerste sexuele neigingen komen naar boven
maar een lichte streling diet mij verstijven
rillingen lopen mij over mijn rug
ik kan niet genieten

gelukkig heb ik een fantastische huisarts
hij kende hulpverleners bij wie ik mij uiterst op mijn gemak voelde, ze zijn uit mijn leven

mijn grootouders ben ik eeuwig dankbaar voor hun tijd
als zij niet de tijd voor mij hadden genomen om in gesprek te gaan
dan had ik nu nog steeds in de ellende van thuis gezeten

veel van mijn vrienden
hebben hetzelfde meegemaakt

ik wil alle ouders en grootouders vragen
vertrouw je kind de waarheid toe
ruzie buitenshuis zodat we het ook echt niet kunnen horen
want begrijpen op een jonge leeftijd doen wij nog niet

wij hebben op onze leeftijd en bij mij heel jonge leeftijd nog geen levenservaring

nu op mijn twaalfde weet ik niet wie ik ben
waar ik voor sta
hoe ik moet gaan
voel me liefdeloos
politiek, maatschappelijk niet begrepen

ik wil niet dood
ik ben er nog
maar voor hoelang