Maastricht, 10 februari 2025
Zaterdag j.l. namen we contact op met de Politie.
Aangezien het een overlast betreft en geen noodsituatie werd het het 0900-nummer gebruikt en niet het 112.
VUURWERKOVERLAST
en toch is dit niet het enige, lees ons verhaal.
Op het kampje gelegen tussen de Olympiaweg en Vijfkamp in Maastricht wordt er regelmatig vuurwerk aangestoken. We gunnen ieders hun plezier maar naar enige tijd op dit tijdstip in het jaar vinden wij dit ongepast.
In de loop naar het kampje werd de situatie overzichtelijk aangezien het in de vroege avond en al donker was.
Twee jonge jongens onder het toezicht van een volwassenen persoon vermaakte zich.
Aangezien we niet intimiderend wilde overkomen richtte we ons tot de volwassen persoon en stelde de open vraag of hij de jongens kende.
Dit bleek zo te zijn waarna hij geïrriteerd raakte en hij mij uitmaakte als koekwaus en dirigeerde dat wij het terrein moesten verlaten.
Zoals iedereen zal weten is het niet aan een burger een persoon de toegang van de openbare ruimte te ontzeggen.
Tijdens het in “gesprek” zijn hielden de jonge jongens niet op met vuurwerk afsteken. Mijn twee honden die een grote angst kennen leken als verstijfd stil te staan.
Het intimiderende gedrag van de kampbewoner liet mij niet anders doen reageren met het antwoord dat we aangifte zouden doen.
Van zowel de volwassen persoon als de twee jongeren had ik voldoende tijd genomen een hun uiterlijk vast te leggen in mijn geheugen.
Bij aankomst thuis besloot ik in overleg te gaan met de Politie zoals ik in het begin van mijn bericht al aangaf.
Een vriendelijke dame wist mij aan te geven dat er geen actie ondernomen kon worden als de situatie het afsteken van het vuurwerk door de Politie zelf geconstateerd was.
Het aansturen van een wijkagent behoorde wel tot de mogelijkheden.
Wat mag ik hiervan leren?
De Politie komt niet naar een dergelijke situatie omdat ze het zelf niet geconstateerd hebben, terwijl er juist wordt gebeld omdat er vuurwerk wordt afgestoken en de Politie zich zelf kan overtuigen. Wetend waar de volwassen persoon woont lijkt contact maken zeer voor de hand liggend.
Helaas was het tot drie maal toe nodig de rapporterende centralist te corrigeren aangezien mijn woorden anders werden geïnterpreteerd dan was aangegeven. Ik kreeg zelfs sterk het gevoel dat er mij woorden in de mond werden gelegd die ik niet had gezegd.
We zijn het wel gewend goed te luisteren en om vervolgens afhankelijk van de situatie zeer gedetailleerd rapportages te schrijven. Tijdens het gesprek met de centralist kreeg ik het gevoel dat er niet hard zou worden opgetreden tegen een handelen van een burger zoals in deze situatie.
Dagelijks nemen wij veel situaties waar.
Zeer vreemd om te zien dat een Politie en Handhaving niet ingrijpen in situaties die ze zelf wel waarnemen.
Waar gaat het mis, waar is het misgegaan?
De overheid laat overkomen dat we zelf verantwoordelijk mogen nemen burgers aan te spreken op wangedrag.
Hoever mogen we hierin gaan?
Moeten we opnamen maken van situaties en deze bij de overheid neerleggen, omdat het anders jouw woord is tegen deze van de nalatende partij.
Worden we gedwongen het heft in eigen handen te nemen?
Hoe ver mogen we hierin gaan?
Wat als de nalatende partij burgers oproept als getuigen en jij in diskrediet wordt gebracht.
Wat als verenigde burgers zich dusdanig sterk maken en de controle houden.
Is er een tekort aan Politiemensen en Handhavers of is er een tekort aan regie?
De mensen die dit verhaal lezen of deze situatie herkennen mogen reageren.